‘Eigenlijk weet ik niet zo veel over Corrie 235’, bekent melkveehouder Dennis Smit uit het noord Hollandse Hensbroek. ‘Ik heb haar pas een half jaar’, verklaart hij. Smit vertelt dat hij eerder dit jaar zijn bedrijf verkocht aan de provincie om ruimte te maken voor natuurontwikkeling en 2,5 kilometer verderop een bedrijf terugkocht van een stoppende collega. ‘In de stal met twee robots was ruimte voor 120 koeien en ik had er 95. Daarom nam ik met het bedrijf ook 25 koeien over’, legt hij uit.

Een van de 25 overgenomen koeien was Corrie 235. De bijna 15-jarige Kiandochter had op dat moment op een haar na 10.000 kg vet en eiwit geproduceerd en stond droog om voor de tiende keer te gaan kalven. ‘Haar vorige eigenaar had de laatste jaren alle koeien geïnsemineerd van vleesstieren maar Corrie zou drachtig zijn van een stier die lichte kalveren gaf. Dat hebben we geweten’, vertelt Smit. ‘Er zat een dik stierkalf op en toen ik de koe tijdens het afkalven opvoelde bleek ze ook nog een slag in de baarmoeder te hebben’, vertelt de veehouder. ‘Samen met de dierenarts heb ik haar verlost. Het kalf stierf kort na de geboorte en de koe had de eerste maanden van de lactatie heel zwaar. Maar ze heeft het gered.

De vorige eigenaar had Smit er al op gewezen dat de oudste koe van stal nog wel eens sterkoe 3 zou kunnen worden. Dat bijzondere predicaat haalde ze vijf maanden na de overname alsnog met vlag en wimpel. Ze kreeg van de stamboekinspecteur ’88 punten voor algemeen voorkomen met 89 frame, 87 type, 89 uier en 88 beenwerk. En over negen afgesloten lactaties realiseerde ze een gemiddelde lactatiewaarde van 112. Inmiddels produceerde Corrie 235 in haar leven 118.650 kg melk met 5.01% vet en 3,74% eiwit.

Dat de oude Corrie zo ver is gekomen dankt ze volgens Smit mede aan haar karakter. ‘Koeien die zo oud worden hebben vaak niet het prettigste karakter’, spreekt hij uit ervaring. ‘Corrie is een echte baas in de stal. Als ze wil vreten rost ze zo een hele rij koeien weg bij het voerhek’, vertelt de veehouder.

Corrie mag dan in conditie een flinke jas hebben uitgedaan, in uier en benen vertoont ze nog nauwelijks slijtage en ook met haar uiergezondheid is niks mis. ‘Ik ben dan ook van plan om haar nog weer te insemineren, ook al omdat ik door een heftige blauwtonguitbraak deze herfst een stuk of zes koeien ben kwijt geraakt’, legt Smit uit. ‘Nakomelingen van de sterkoe heb ik niet. Ik vermoed dat deze met de verkoop van de veestapel ook van het bedrijf zijn vertrokken. Dus ik wil nog wel graag een koekalfje. Misschien insemineer ik haar wel met gesekst sperma. Maar anders deze keer toch in ieder geval van een pinkenstier die lichte kalfjes geeft…..’