Coöperatie is basis voor vooruitgang

Peter Schrijver noemt zichzelf een echte coöperatieman. De ervaren bestuurder is overtuigd van het belang om samen te investeren in innovatie. ‘Dat is niet zonder risico’, erkent hij. ‘Maar als we vernieuwen overlaten aan niet-coöperatieve bedrijven, weten we zeker dat we de winst weggeven.’

Peter Schrijver ziet het in zijn eigen stal. Tussen de driewegkruisingen van holstein, fleckvieh en brown swiss lopen vijftien holsteinvaarzen uit het fokprogramma van CRV. ‘Die dieren doen het uitstekend, ook op het gebied van vruchtbaarheid en gezondheid’, stelt de melkveehouder uit Epse vast. ‘Met dank aan genoomselectie is in de holsteinfokkerij veel vooruitgang geboekt’, concludeert hij. Een jaar of vijftien geleden was het gebrek aan vooruitgang op het gebied van duurzaamheid voor Schrijver juist reden om te gaan kruisen met andere rassen. ‘Ons fokdoel is een koe die onder relatief sobere omstandigheden probleemloos veel melk met hoge gehalten kan produceren’, legt hij uit. ‘We streven niet naar de allerhoogste productie, maar wel naar een hoog saldo. Dit realiseren we met lage kosten en extra inkomsten uit omzet en aanwas’, aldus Schrijver. De productie van de 150-koppige melkveestapel ligt rond de 9500 kg melk met 4,50% vet en 3,50% eiwit.

Brede bestuurlijke carrière

Het streven naar een robuuste veestapel is mede ingegeven door het feit dat Schrijver sinds jaar en dag een groot deel van zijn tijd besteedt aan bestuurswerk. Het stalwerk in de vroege ochtenduren en in het weekend doet hij voor een groot deel zelf, maar daarbuiten komt de zorg voor land en vee grotendeels neer op zijn vrouw Annet en een vast team van zzp’ers. Ook de kinderen, die inmiddels het huis uit zijn, helpen nog regelmatig mee.Schrijver had al een lange en brede bestuurlijke carrière achter de rug voordat hij bijna vijf jaar geleden toetrad tot de raad van commissarissen van CRV. Die carrière begon halverwege de jaren tachtig, toen de jonge boer bestuurslid werd van het NAJK en CEJA, de Europese koepel van jonge boeren. Daarna volgden functies bij boerencoöperaties en LTO Noord, maar ook in de gemeentepolitiek. Zo was Schrijver tien jaar wethouder. Op dit moment is hij, naast hoofdbestuurder bij CRV, nog commissaris bij de regionale Rabobank en lid van het dagelijks bestuur van het Waterschap Rijn en IJssel.

Winst niet weggeven

Schrijver noemt zichzelf een echte coöperatieman. ‘Coöperaties zijn de basis voor vooruitgang in de landbouw’, stelt hij. ‘Ik ben ervan overtuigd dat innovatie een oplossing biedt voor veel uitdagingen waar de rundveehouderij voor staat. Denk aan fokken op een hogere voerefficiëntie of een lagere 
methaanuitstoot. Innovatie vraagt echter om grote investeringen en die kunnen we als sector alleen opbrengen als we samenwerken in krachtige coöperaties’, legt de commissaris uit.
‘Natuurlijk kunnen we innoveren overlaten aan grote, niet-coöperatieve bedrijven. Maar dan weten we zeker dat we de winst weggeven’, benadrukt Schrijver. Als voorbeeld wijst hij op een groot farmaceutisch concern dat in de VS merkertesten aanbiedt. ‘Waarom zouden ze dat doen …?’, vraagt hij zich hardop af. ‘Waarschijnlijk om in de toekomst een koppeling te kunnen maken met diergeneesmiddelen. Ervaringen met bijvoorbeeld RoundUp-resistente soja hebben geleerd dat boeren van dit soort ontwikkelingen zelden of nooit beter worden’, benadrukt de veehouder.

‘Als we innoveren overlaten aan anderen weten we zeker dat we winst weggeven’

 

Samenwerking noodzakelijk

‘Het lijkt wel of elke nieuwe investering in innovatie voor CRV weer duurder is dan de vorige’, stelt Schrijver met een glimlach en tegelijkertijd een serieuze ondertoon. Om te kunnen blijven investeren zal CRV daarom moeten groeien in omzet, zo benadrukt de commissaris nog eens. ‘Die groeipotentie zit vooral in de internationale markt. Dat is ook de reden waarom we blijven investeren in een fokprogramma in de Verenigde Staten’, geeft hij aan. ‘Veehouders in een land als China hebben niets met onze NVI. Die kiezen stieren op basis van de Amerikaanse TPI-fokwaarde’, legt Schrijver uit. ‘Ons Nederlands-Vlaamse fokprogramma levert heus wel eens een stier op die “toevallig” goed scoort op TPI. Maar dat is niet voldoende om veehouders wereldwijd een compleet pakket te kunnen bieden. Daarvoor is het belangrijk dat we ook kunnen putten uit de Amerikaanse holsteinfokkerij.’Wat Schrijver betreft zouden coöperatieve veeverbeteringsorganisaties ook in Europa veel meer met elkaar moeten samenwerken. ‘Dat doen we als het gaat om merkerselectie al binnen Eurogenomics. Maar hier is meer uit te halen’, denkt hij. ‘Ieder land werkt nu nog met eigen indexen. Zo selecteren we in Nederland en Vlaanderen op basis van NVI en in Duitsland op basis van RZG. Dat is vanuit het oogpunt van internationale marketing niet handig’, stelt hij vast.

Draagvlak voor ambitie

De ambities van CRV vragen best veel van de leden. Zo zijn de afgelopen jaren vanuit het eigen vermogen van de coöperatie forse investeringen gedaan, bijvoorbeeld in apparatuur voor het meten van voeropname en de ontwikkeling van een techniek voor het seksen van sperma. ‘Wij hebben alle vertrouwen in deze investeringen, maar innoveren is natuurlijk nooit zonder risico’, erkent Schrijver. ‘Ik kan me best voorstellen dat veehouders hier wel eens vraagtekens bij zetten. Het is daarom belangrijk om leden goed te betrekken bij onze beslissingen’, weet de gepokt en gemazelde bestuurder. ‘Zonder draagvlak kan een bestuur niets.’Daarbij helpt het volgens de commissaris als veehouders kunnen zien dat innovaties werken, net zoals hij in zijn eigen stal de winst van merkerselectie ziet in de prestaties van vaarzen. ‘Sinds vorig jaar organiseren we de ledenbijeenkomsten daarom op praktijk-
bedrijven’, vertelt hij. ‘Daar kunnen veehouders de resultaten zien van het beleid van hun coöperatie. En daar mogen we – in alle bescheidenheid – met elkaar best trots op zijn.’